Motorisch gezien is de vier of vijfjarige toe aan voetbal. Hij of zij is energievol en actief. Hij rent liever dan dat hij loopt. Ook de waarneming neemt sterk toe en met de oog – voetcoördinatie zit het dus wel goed. Dribbelen, mikken, het zit erin. De Mini-pupil kan nog geen twee dingen tegelijk doen. Gefixeerd zijn op de bal en kijken wie er vrij loopt: verwacht het niet van hem. Het lichaam lijkt soms in de war en dan past de snelheid waarmee hij dribbelt bijvoorbeeld niet bij de ruimte die hij heeft of bij de situatie op het veld.

Er zijn wonderbaarlijk grote verschillen in ontwikkeling, de ene vijfjarige is de andere vijfjarige niet. Tussen meisjes en jongens zijn er echter weinig verschillen. Meisjes zijn meer geneigd tot dingen samen doen, jongens meer tot competitie. Vijfjarigen willen allemaal zelf de bal spelen, op een enkeling na, want hij geeft hem snel weer af. Gun hem de tijd, want over twee maanden doet hij volop mee. Soms ligt er één maar zo op het veld, spelend met madeliefjes. Hij is in een andere wereld, even ver weg van het gedoe met die bal. De kinderen willen avontuur en er moet worden ingespeeld op hun fantasiewereld.

Waarom mag de bal eigenlijk niet over die lijn? “Omdat daar een ravijn is en daar willen wij niet invallen!” Elk kind is schuchter bij een eerste ontmoeting, maar op datzelfde moment wordt het al spontaan getrokken naar de groep, het gebeuren en vanaf het eerste moment is er een hiërarchie. Met vijfjarigen zijn er al prima afspraken te maken.

De moraal van voetbal voor hen zit in het aanvaarden van algemene normen, spelregels en afspraken die gelden binnen de vereniging of spelersgroep. Iedereen houdt zich eraan en de begeleider bewaakt ze. Het is niet nodig met een fluitje rond te lopen tussen deze kinderen. Ze moeten eerst de regels leren kennen, voordat ze deze kunnen overtreden. Laat ze zelfstandig bepalen wanneer zo‟n regel wordt overtreden of niet. Zo ontwikkelen ze moreel besef en sociaal gedrag. De begeleider hakt de knoop door als ze er niet uitkomen.